Met Zelfliefde achter de muur kijken

Love - Alexander Milov

Wat zit er onder de waterlijn bij het ijsbergmodel?

Wat zie je als je in de spiegel kijkt?

Wat zit er achter de muur zoals Stefan Perceval het zegt in een interview met Mischa voor Re-story.

Ik merk bij mezelf dat als zelfliefde en zelfcompassie geen evidentie zijn, het heel begrijpelijk is om zelf niet onder de waterlijn, in de spiegel of achter de muur te kijken. Bang voor wat ik ga aantreffen.

Maar vanwaar die angst?

Toen ik klein was, hoorde ik regelmatig zeggen of denken: ‘wie denk je wel dat je bent?!’, ‘dat is niet flink!’ of ‘allé, wat heb je nu gedaan?!’.

Dan kan het toch niet anders dat er echt een monster in mij schuilt?! En dat er een beerput zal opengaan als ik, nu zovele jaren later, toch durf te kijken?! Durf te voelen?!

En tegelijkertijd, al van kleinsaf leerde ik dat ik niet mag roepen, oordelen of vloeken. En dat doe ik allemaal soms wel. Maakt me dat dan een slecht mens?

Als ik het zo opschrijf, besef ik dat ik vaker tegen mezelf dan tegen anderen roep, lieg, oordeel, veroordeel.

Wat ik ook besef, is dat ik anderen soms niet zie, hoor of kleiner maak omdat ik zelf wil gezien en gehoord worden.

Door dit interview met Stefan Perceval besef ik dat ik niet bang hoef te zijn om zelf achter mijn muur te kijken. Dat ik naast rotzooi, ook diamanten zal vinden.

Ik kijk in de spiegel en zie wie daar écht staat. Een mooi mens. Iemand met kwaliteiten en gebreken, met sterktes en zwaktes, met dingen waar ik trots op ben en dingen die ik liever verborgen zou houden.

Ik besef dat, als ik niet achter mijn muur durf te kijken, ik nooit helemaal ga kunnen zijn wie ik écht ben. Zoals Stefan vertelde: “Er is geen onderscheid tussen de spelende en de werkende mens.”

Ik besef dat, pas als ik mezelf helemaal zie, dan pas zal ik ook anderen helemaal kunnen zien en horen.

Bedankt Stefan, om te zijn wie jij bent en dat te delen.